Snelle diagnose van bloedbaaninfecties

Een bloedbaaninfectie (BSI) is een systemisch ontstekingsreactiesyndroom dat wordt veroorzaakt door de invasie van verschillende pathogene micro-organismen en hun toxines in de bloedbaan.

Het beloop van de ziekte wordt vaak gekenmerkt door de activering en afgifte van ontstekingsmediatoren, wat leidt tot een reeks klinische symptomen zoals hoge koorts, koude rillingen, tachycardie, kortademigheid, huiduitslag en een veranderde mentale toestand. In ernstige gevallen kan shock, disfunctionele incontinentie (DIS) en multi-orgaanfalen optreden, met een hoog sterftecijfer. Verworven HA (verworven slijmvliesontsteking) omvat sepsis en septische shock, goed voor 40% van de gevallen en ongeveer 20% van de op de IC verworven gevallen. Het gaat bovendien gepaard met een slechte prognose, vooral zonder tijdige antimicrobiële therapie en gerichte infectiebestrijding.

Classificatie van bloedbaaninfecties volgens de mate van infectie

Bacteriëmie

De aanwezigheid van bacteriën of schimmels in de bloedbaan.

Bloedvergiftiging

Het klinische syndroom dat wordt veroorzaakt door de invasie van pathogene bacteriën en hun toxines in de bloedbaan, is een ernstige systemische infectie.

Pyohemia

Levensbedreigende orgaanstoornissen veroorzaakt door een ontregeling van de reactie van het lichaam op een infectie.

Van groter klinisch belang zijn de volgende twee geassocieerde infecties.

Speciale katheter-geassocieerde bloedbaaninfecties

Bloedbaaninfecties die verband houden met katheters die in bloedvaten zijn geïmplanteerd (bijv. perifere veneuze katheters, centrale veneuze katheters, arteriële katheters, dialysekatheters, enz.).

Speciale infectieuze endocarditis

Het is een infectieziekte die wordt veroorzaakt door de migratie van ziekteverwekkers naar het endocard en de hartkleppen. Het wordt gekenmerkt door de vorming van overtollige organismen in de kleppen als een vorm van pathologische schade, en door embolische infectiemetastasen of sepsis als gevolg van de uitscheiding van overtollige organismen.

Gevaren van bloedbaaninfecties：

Een bloedbaaninfectie wordt gedefinieerd als een patiënt met een positieve bloedkweek en tekenen van een systemische infectie. Bloedbaaninfecties kunnen secundair zijn aan andere infectiehaarden, zoals longinfecties, buikinfecties of primaire infecties. Er is gerapporteerd dat 40% van de patiënten met sepsis of septische shock wordt veroorzaakt door bloedbaaninfecties [4]. Naar schatting doen zich wereldwijd jaarlijks 47-50 miljoen gevallen van sepsis voor, die meer dan 11 miljoen sterfgevallen veroorzaken, met een gemiddelde van ongeveer 1 sterfgeval per 2,8 seconden [5].

Beschikbare diagnostische technieken voor bloedbaaninfecties

01 PCT

Wanneer er een systemische infectie en ontstekingsreactie optreedt, neemt de secretie van calcitoninogeen PCT snel toe onder inductiestimulatie van bacteriële toxines en ontstekingscytokinen. Het serum-PCT-niveau weerspiegelt de ernst van de ziekte en is een goede indicator voor de prognose.

0.2 Cellen en adhesiefactoren

Celadhesiemoleculen (CAM) zijn betrokken bij een reeks fysiopathologische processen, zoals immuunreacties en ontstekingsreacties, en spelen een belangrijke rol bij het bestrijden van infecties en ernstige infecties. Hieronder vallen onder andere IL-6, IL-8, TNF-α en VCAM-1.

03 Endotoxine, G-test

Gram-negatieve bacteriën die in de bloedbaan terechtkomen en endotoxine afgeven, kunnen endotoxemie veroorzaken; (1,3)-β-D-glucan is een van de belangrijkste structuren van de schimmelcelwand en is aanzienlijk verhoogd bij schimmelinfecties.

04 Moleculaire Biologie

Er wordt getest op DNA of RNA dat door micro-organismen in het bloed is vrijgekomen, of na een positieve bloedkweek.

05 bloedkweek

Bacteriën of schimmels in bloedkweken zijn de “gouden standaard”.

Bloedkweek is een van de eenvoudigste, meest accurate en meest gebruikte methoden om bloedbaaninfecties op te sporen en vormt de pathogenische basis voor het vaststellen van bloedbaaninfecties in het lichaam. Vroege detectie van bloedkweken en een vroege en adequate antimicrobiële behandeling zijn de belangrijkste maatregelen om bloedbaaninfecties te bestrijden.

Bloedkweek is de gouden standaard voor de diagnose van een bloedbaaninfectie. Deze kan de infecterende ziekteverwekker nauwkeurig isoleren, gecombineerd met de identificatie van geneesmiddelgevoeligheidsresultaten en het juiste en nauwkeurige behandelplan opleveren. Het probleem van de lange positieve rapportagetijd voor bloedkweken heeft echter de tijdige klinische diagnose en behandeling beïnvloed. Er is gerapporteerd dat het sterftecijfer van patiënten die niet tijdig en effectief met antibiotica worden behandeld, met 7,6% per uur stijgt, 6 uur na de eerste hypotensie.

Daarom wordt bij de huidige bloedkweek en de identificatie van geneesmiddelgevoeligheid bij patiënten met vermoedelijke bloedbaaninfecties veelal gebruikgemaakt van een drietraps rapportageprocedure, namelijk: primaire rapportage (rapportage van de kritische waarde, uitstrijkjes), secundaire rapportage (snelle identificatie en/of directe rapportage van geneesmiddelgevoeligheid) en tertiaire rapportage (definitieve rapportage, inclusief stamnaam, positieve alarmtijd en standaardresultaten van geneesmiddelgevoeligheidstests) [7]. Het primaire rapport dient binnen 1 uur na het positieve bloedbuisrapport aan de kliniek te worden gerapporteerd; het tertiaire rapport dient, afhankelijk van de laboratoriumsituatie, zo snel mogelijk te worden afgerond (over het algemeen binnen 48-72 uur voor bacteriën).